3 Uren van Oss, editie 2013

Geplaatst op 20 mei 2013

Net als in 2012 herleefden oude tijden van Oss, zij het niet meer als de roemruchte Internationale 24 uren van Oss, maar als de 3 uren van Oss. Het was geen wedstrijd om de meeste ronden; het team dat het meest regelmatige rondentijden neerzette werd de winnaar. In die zin was het een echte SAM-langeafstandsdemo.

Een samenvatting van de 3 Uren van Oss 2013

Droog weer, droge baan, 25 teams zijn niet gestart, uitgevallen, of om andere redenen niet opgenomen in de uitslag. De eerste plaats ging naar Team Motortoer, de tweede naar het Belgische Honda Legends Team, de derde is voor Team Zik Racing.

Bij enkele teams waren onregelmatigheden vastgesteld. Om precies te zijn: deze teams hebben coureurs laten rijden die niet tevoren waren aangemeld bij de organisatie. Dat is ernstiger dan het klinkt, want deze personen reden zonder daglicentie en waren dus niet verzekerd! De teams zelf hadden zich in het vuur van de wedstrijd niet gerealiseerd dat ze iets deden dat niet door de beugel kon.

Een en ander is naar aanleiding van ingediende protesten voorgelegd aan de MON-strafcommissie. Deze heeft de betreffende teams, met de rijnummers 20 en 30, een schorsing aangezegd voor de duur van één endurancedemo en een tweede voorwaardelijk. De teams namen het, net als SAM, sportief op en hopen er een volgende keer weer bij te zijn.

Een derde team is door de commissie gerehabiliteerd: Team Motorservice Spanjer Classic Racing, met rijnummer 26. De Strafcommissie schrijft dat “niet objectief en onomstotelijk is vastgesteld dat er sprake is geweest van meer dan de twee ingeschreven rijders”. De strafoplegging is daarom ingetrokken. Team Spanjer wordt dus teruggeplaatst in de uitslag.

De volledige uitslagen zijn terug te vinden onderaan dit bericht. Nu terug de werkplaats in, gereed maken voor de 3 Uren van Elst.

Oude sport in nieuwe wereld

Weken, soms maanden van voorbereiding, een massastart, vijftig deelnemende teams, 23 uitvallers, donderend motorgeweld tot laat in de avond. We schrijven over de meest recente aflevering van de endurancelegende, op het Circuit Paalgraven te Oss. Het is een verhaal dat begon aan het eind van de jaren zestig, toen helden als Hans Hutten, de gebroeders van Schijndel en Harry van de Kruis er voor het eerst de 24 Uren verreden.

Veertig jaar later is de wereld veranderd. De mannen en vrouwen werden grootvaders en grootmoeders, de motoren stonden zachtjes te vergaan in boerenschuren en motorsport was hightech geworden. Toch kon het anders, dankzij het initiatief van de HIBRA Aalsmeer. Voorzitter en deelnemend coureur Cees Eijkelenboom herinnert het zich: “Als wij in 2011 niet naar de SAM waren gestapt met dit idee, dan stonden we vandaag niet hier in Oss, voor de vierde editie van een nieuwe historische wedstrijdserie. Het begon bij ons in Aalsmeer, een seizoen later kwam Oss erbij en in 2013 wordt er ook gereden in Elst.”

Goed, van de 24 uren van destijds bleven er drie over; de snelheidswedstrijd werd een regelmatigheidsdemo en het bouwjaar van toegelaten motoren werd vastgesteld op een einddatum van 31 december 1987. De deelnemers bestonden ten dele uit nieuwelingen, die hun debuut deden in de historische motorsport, ten dele uit veteranen, voor wie het na al die jaren een feest van herkenning werd.

Endurance: een teaminspanning

We volgen enkele teams tijdens hun Drie Uren. Wat een energie, werk, passie en liefde steken zij in hun machines en hun team. Wie zei er dat mechanische sporten geen ziel hebben?

Twee Guzzi-teams

Het Team #32 ‘Buikschuiver /MC Gas Erop’ reed met een Moto Guzzi V35 Imola, nadat hun Honda 900 Bol d’Or gecrasht was te Mettet. Ontegenzeggelijk is deze mini Le Mans een sportieve machine, maar de inzet was alleen mogelijk na dispensatie van de organisatie. Vóór de wedstrijd en in de beginfase was het team desondanks vol goede moed. “Het gaat lekker, snel bochtenwerk met dit lichte ding!”, riep Raoul Coolen na afloop van de baanverkenning. Toch was het snel afgelopen, na een uitwijkmanoeuvre en aansluitende schuiver, al in de tweede ronde.

Voor team Paulus #50, het andere Guzziteam, was het een betere dag. Kort vóór de start waren Ted Haanappel en Ynke Piersma nog heel behoudend in hun verwachtingen. “Ynke heeft dit jaar nog helemaal niet gereden en ik alleen een paar ronden bij de SAM-demo in Hierden en bij een circuitdag op Mettet,” aldus Ted. “We gaan gewoon proberen deze endurance uit te rijden, meer niet!”

De voorzichtigheid was niet nodig. Aan het eind van de avond worden Ynke en Ted gehuldigd als de winnaars op regelmatigheid, met 80 ronden en een straftijd van slechts 8:29 minuten. Een felicitatie waard!

Het Bel-Ray Rickman team #69

Al een dag vóór het evenement zijn we in Oss. We bezoeken Loes Geurts, dochter van de onvergetelijke Harry van Schijndel. Van haar oma heeft zij een koffertje onder haar hoede gekregen met een schat aan knipsels uit de gouden tijden van de endurance- en NMB-racerij van de jaren zestig en zeventig. Wij mogen het koffertje een paar weken lenen, om de inhoud te digitaliseren. Een hele eer. Loes, dank voor het vertrouwen! Later, in de paddock van Circuit Paalgraven, krijgen we van haar ook nog de fotoboeken van haar vader Harry. We gaan eraan werken de komende tijd.

Loes rijdt ons voor naar de werkplaats van Marcel, haar man. Marcel Geurts, eigenlijk docent koeltechniek, ontvangt ons in zijn heiligdom, samen met John Megens en Haico “de Baas” Martens. John (52) zal voor het eerst een SAM-evenement gaan rijden. Hij kent Marcel (46) al vele jaren. Ze hebben een rijke gezamenlijke racehistorie in Ducati Clubraces, Sound of Singles – ook een SAM-wedstrijdserie destijds – en meer. Haico is hun monteur, designer en detaillist. Al sinds januari hebben zij gedrieën hard gewerkt aan hun blauwe Rickman Honda CB750 – en het is een plaatje van een machine geworden!

Het kostelijke Rickmanframe komt gewoon van Marktplaats. Daaarna begoin het echte werk pas. Haico was het brein. Hem was gevraagd of hij weer wilde komen sleutelen. Dat leek hem wel wat, zelf rijden: “Dat liever niet!”
De wielen komen van Boet van Dulmen uit Ammerzoden, de bijzondere voorvork van Johan van der Wal uit Vianen. De WiWo-remklauwen van Nico Baker. Van een eventuele racehistorie van frame en blok is helaas niets bekend. “Maar de geschiedenis gaat door: morgen gaan we nieuwe schrijven!”, aldus John.

De vuurproef was al een week tevoren, op de Luttenbergring. Een goede gelegenheid om alles uit te testen. KLeine dingetjes eigenlijk: een lekkende olievuldop, aanpassing van de sdproeiers, de vork iets steiler, het rubber van de voetsteunen verwijderd, de rotor van de ontsteking aandraaien.

Racedag

Rond kwart voor acht, de endurance is dan drie kwartier onderweg, spreek ik het team. “John heeft in de training maar twee rondjes gereden. Maar het gaat nu goed! Afkloppen, hé?” Zo gaat het door, maar na 39 ronden is het toch afgelopen voor het team. Loes Geurts meldt: “Een heel groot compliment en dankjewel aan de organisatie. Hulde aan al de vrijwilligers! Ondanks het uitvallen wegens motorische problemen hebben wij een superdag beleefd. Tot de volgende keer.”

De anderhalve uren van Team Six Center, #37

Bert Vonderman vertelt, een dag na de wedstrijd.

“Het ging allemaal zo mooi tijdens de drie-uren-endurance van Oss op zondag 19 mei. We hadden in de training ieder vijftien minuten de baan goed kunnen verkennen en volgens ons hoefde er verder niets aan de motor worden gedaan.

Tijdens de vijfde rijderswissel was het mijn beurt weer om te rijden. Het tempo zat er lekker in. Bij het vierde rondje ging het mis in bocht 9. Bij het uitkomen van de bocht was ik de motor helemaal kwijt en daar vlieg je dan door de lucht met een highsider. Met een klap op de grond midden op de baan…… Even was ik een stukje uit de film kwijt en toen ben ik naar de kant gekropen. Ik zag dat de motor nog draaide. Ik ben er naar toegelopen om hem uit te zetten. Gelijk kwam de EHBO-post er aan. Hij heeft me een beetje onderzocht; ik moest mee naar de EHBO-tent voor verder onderzoek. Dat dacht ik niet: mijn CBX 1000 lag zo zielig op de baan en lekte benzine uit de tankdopontluchting. Natuurlijk wilde ik eerst dat de motor rechtop kwam te staan, om te zorgen dat de race niet hoefde te worden stilgelegd…

Na veel heen- en-weergefoeter hebben we samen met een baco de motor toch maar van de baan gehaald. Zo, nu konden de andere rijders gewoon doorrijden, zonder dat er een rode vlag zou komen en er weer op een herstart moest worden gewacht. Toen de motor eindelijk naast de baan stond heb ik geprobeerd of de motor nog wilde starten, en ja hoor: hij liep nog goed. Maar ik was een stuk van mijn stuur kwijt en de EHBO-man had mijn helm – anders was ik er mee naar de pits gereden…

In de EHBO-tent hebben ze me onderzocht; ik moest naar het ziekenhuis om foto’s te laten maken van mijn rechter ribbenkast. Daar had ik veel pijn aan. Ik moest maar naar de Spoedeisende Hulp van het ziekenhuis in Uden. Maar eerst ben ik naar de pits toegelopen, om de rest van het team te laten weten hoe het met me was. Daan en Bjorn hebben toen de bus ingepakt en aan het eind van de race ook de motor opgehaald, die ik aan de kant had geparkeerd.

Om half elf ‘s avonds waren we bij het ziekenhuis in Uden en om kwart over elf mocht ik met een dokter mee naar een kamer (ja hoor, kamer 6). Daar moest ik op het bed gaan liggen en werd ik aangesloten op het apparatuur. Het was volgens de dokter allemaal goed, maar er moest wel een foto gemaakt worden van de ribbenkast. Die werden gemaakt en daarna wachten op de uitslag… Eindelijk, om kwart voor één kwam de zuster. Zij heeft me verder nog onderzocht en vertelde dat er verder niets gebroken was. Alleen een zware kneuzing in de ribbenkast. Ik kreeg pijnstiller mee en we konden eindelijk naar huis.

Om kwart over twee waren we weer in Nieuwleusen en kon ik eindelijk gaan slapen. Toen ik maandagmorgen opstond was alles erg stijf. Lachen en hoesten gaat moeilijk, voor de rest valt het wel mee. De motor heeft nog wel een beetje schade, maar dat komt allemaal weer goed. Volgende keer maar proberen om de drie uren uit te rijden…”

#58 Sparks Benka Raceteam

Het team van Ronald Voncken (45) en Ben Mattheu (56) rijdt met een Honda CB900F Bol d’Or uit 1982. ‘Benka’: dat staat voor Ben en Karin, ooit samen bedacht op het Circuit van Assen. Allen dragen gelikte T-shirts, gemaakt door de dochter van Ben. Ronald, ondernemer met zijn bedrijf Sparks Trading, is de perfectionistische bouwer. Hij is degene die Ben erbij gevraagd heeft.

De motor hebben ze letterlijk onder het roest in een boerenschuur gevonden. Daar had hij al negen jaar stil gestaan. Tot het laatste schroefje is de machine gedemonteerd geweest. “Dat is nu eenmaal Ronald z’n talent,” vertelt Ben. “Zelf ben ik geometrisch meettechnicus, dus ik snap ook wel iets van techniek.” Inderdaad, dat is duidelijk af te zien aan de perfect geprepareerde Bol d’Or die in de paddock staat opgesteld. Het tweetal heeft ook vroeger samen gereden, tot een jaar of tien geleden waren ze onder andere actief in de Superstock 1000. Ooit was Ben Nederlands kampioen in de RD-cup. Later reed hij ook nog in de 250cc-klasse en hij was in opdracht van Nico van de Kuinder begeleider bij de MuZ-cup.

Inge, onze SAM-fotografe, vraagt hem of hij nog oude foto’s heeft. Luide lachsalvo’s om ons heen. Kennelijk bewaart Ben graag het een en ander.

Na 58 ronden sluit het team de wedstrijd af met een tiende plaats, met een straftijd van 17:13 minuten. Helemaal niet slecht gedaan. Ben schiet ons nog even aan. “Dit was de mooiste dag van mijn leven!” roept hij. “Wat een feest, wat een avond.”

Foto’s

Album SAM-fotografe Inge van Hesteren

Album Frank van Hout

Album Arthur Koek

Aanvullende informatie

http://www.wegraceoss.nl/Wegrace/Home.html

Circuit

De 3480 meter lange baan van de Pinksterraces te Oss kreeg voor 2013 een chicane, direct na bocht 2. Hier een plattegrond.

De uitslag

Martien Groenendijk

BEREKENING REGELMATIGHEID

Hoe berekent de nieuw ingerichte software de regelmatigheid tijdens een demo? Harry Zikke Althof, onze ICT-goeroe en zelf endurancedeelnemer, legt het uit.

De regelmatigheid bereken we als volgt. Voor elke team (transponder) afzonderlijk:

1. De tijden van alle ronden worden bij elkaar opgeteld = totale tijd.
2. Het aantal ronden wordt geteld = totale aantal ronden.
3. De totale tijd wordt gedeeld door het totale aantal ronden = gemiddelde rondetijd per rijder.
4. Elke gereden ronde wordt vergeleken met de berekende gemiddelde rondetijd, het verschil (dus zowel sneller als langzamer) van elke ronde wordt opgeteld als “strafseconden” (ook een snellere ronde zorgt dus dat het aantal `strafseconden` groter wordt).
5. Van alle rijders die gereden hebben wordt een volgorde bepaald met het minste aantal `strafseconden` bovenaan.
6. Extra eis is dat een rijder tenminste 70% van het grootst getelde totale aantal ronden gereden moet hebben. Te weinig ronden leidt tot de uitsluiting van kwalificatie = DNF (Did not Finish). Deze 70 % is volgens het reglement en kan mogelijk aangepast worden door de wedstrijdleiding.

VERSLAG 2012

https://www.sammotorsport.nl/spektakel-bij-de-drie-uren-van-oss.ashx

Tekst: Gijs van Hesteren
Foto’s: © Festina Lente, Inge van Hesteren

• Uitslag Oss als PDFPDF – 205KB