Elst: Natte training, droge Drie Uren

SAM-endurance Elst

ELST – Waar in het verleden nogal eens sprake was geweest van een slijtageslag wisten dit keer 23 van de ingeschreven 27 teams de drie uren te voltooien. Na afloop waren SAM-officials en de mensen van de lokale organisatie blij en tevreden over het langeafstands-spektakel. Een enkel buitje viel aan het slot van de training, maar daarna bleef het de hele avond droog.

Tekst en foto’s Gijs en Inge van Hesteren

Wedstrijdleider Ben jeuring geeft het startsein voor de baanverkenning.

Vier uitvallers

De BEET Kawasaki GPZ 750R van Chris van der Weide en Ivo Stam kwam na twintig ronden zonder vonkjes te zitten. Acht ronden later viel het Startrickteam van Cees van de Starre en B. Oude Tanke uit door olie in de koppeling van de Cagiva Elephant. Jeroen Meijer en Leslie Bartels durfden na hun 34e ronde niet verder te gaan, nadat een tik in het motorblok zich steeds luider liet horen. Graeme en Bryan Bosschieter zetten hun motor na 82 ronden aan de kant, niet omdat het niet goed ging, maar omdat de gezondheid van hun vader Rob zich zorgelijk liet aanzien. Wat later vernamen we dat het gelukkig weer beter ging. Desondanks namen de twee zoons het enig juiste besluit. Respect daarvoor.

Ted Haanappel en Danny van Gent van het winnende Team Paulus.

Paulus slaat weer toe

Alle anderen voltooiden de wedstrijd zonder al te grote problemen. De één verging het beter dan de ander, maar dat hoort erbij. Ted Haanappel en Danny van Gent van Team Paulus leverden met de Moto Guzzi V50 een knappe prestatie, door zowel in de Vintageklasse als overal met de eerste podiumplaats aan de haal te gaan. Zij reden een respectabele 148 ronden. De meeste ronden (155) verreden de broers Leo en Adrie Spierings, ook met een motor uit de pre-1983-periode. Zij werden op de hielen gevolgd door Ron en Dewi Boeren met 153 ronden.

Om het aantal ronden gaat het echter niet bij een regelmatigheidsdemo. Zo weinig mogelijk ‘straftijd’, daar gaat het om. De eerste zes teams hielden die straftijd onder de 11 minuten. Tot en met de 22e plaats wisten de teams de straftijd onder de 29 minuten te houden. Alleen Maarten Peters en Ron Bruurs (Team HRM, 54:20.903) en Gertjan Roes en Philippe Glaubitz (Team GP endurance 1986, 77:05.925) kwamen daar bovenuit.

Vonkenregen

Het HRM-team had zich de hele wedstrijd dapper staande gehouden, met hun lichte Honda CB400 tussen het zware kanonnengeweld. In de slotfase lieten de dynamo en de accu het een beetje afweten. Zwetend waren ze in de weer met een accuwissel, begeleid door vonkenregens en zure dampwolken. Helaas voor hen vielen de zwart-witgeblokte vlaggen van wedstrijdleiders Ben Jeuring en Harry Stok te vroeg. Een DNF dus. We hopen hen de volgende keer (Itterbeck, 27 augustus) terug te zien.

Terug van even weggeweest. Oud-voorzitter Evert Welvaart treedt op als speaker tijdens de Drie Uren. Hij krijgt hier advies van Frank Elberse.

Pitstraatsteward Franz Heemeijer had een drukke avond achter de rug. Met gestrenge, doch rechtvaardige hand wist hij steeds weer de door adrenaline aangejaagde deelnemers tot kalmte te manen. Bijvoorbeeld in de pitstraat zelf, waar het toch echt de bedoeling was dat er stapvoets gereden zou worden. Of in de aanloop naar de pitstraat, waar de haakse bocht zo ruim mogelijk genomen diende te worden, om degenen die een pitstop in de zin hadden niet het pad af te snijden. Daartegenover stond, dat hij de drie kismissen die de prijsuitreiking kleur en fleur gaven had ‘geregeld’.

Drie Uren van Elst. Vlak voor de Le Mansstart. Eén minuut stilte voor de onverwacht overleden medecoureur Bernd Küneweg.

De volgende endurance vindt eind augustus plaats in het Duitse Itterbeck. Alle info www.sammotorsport.nl.

Leen de Heer van Team MZ (‘Makkelijk Zat’).

Organisatoren Rolf Dracht en Jan van Dam.