Emoties in Ameide

AMEIDE – Een twintigtal deels ontevreden en deels bezorgde SAM-donateurs verzamelde zich zaterdag in de vergaderzaal van het Wapen van Ameide. Ze waren er op uitnodiging van Piet van der Wiel, voorzitter van Stichting MASO en oud-voorzitter van de SAM Evert Welvaart. Gaandeweg de bijeenkomst werd het nagestreefde doel beurtelings duidelijk en dan weer onduidelijk. Het eindresultaat bleef beperkt: een vervolgafspraak.  

Door Gijs en Inge van Hesteren

Aan zo goed als alle SAM-donateurs – circa 300 – hadden Van der Wiel en Welvaart een uitnodiging voor de vergadering gestuurd. Waar zij het adressenbestand vandaan hadden is de vraag. Was niet volgens eigen zeggen het adressenbestand van voormalig SAM-secretaris Riet Welvaart eind 2015 verloren gegaan bij een computercrash? Wie in ieder geval geen uitnodiging hadden gekregen waren de leden van het zittende SAM-bestuur, noch de schrijvers van dit artikel, het PR-team van de SAM. Via-via kregen zij de brief pas later onder ogen. Voorzitter Ben Jeuring besloot toch te komen, vergezeld door de onlangs afgetreden Tonnie van de Bunte, PR-teamleden Gijs en Inge van Hesteren en Corne Caron, voorzitter van zusterorganisatie CRT.
Ben Jeuring: ” Waarom zou ik niet komen? Men heeft over deze vergadering niet overlegd met het bestuur, maar het gaat wel over de club waarvan ik de voorzitter ben.”

Wat was de insteek van de initiatiefnemers? In het geval van Piet Van der Wiel was die duidelijk. In 2017 moet de racedemo Soerendonk doorgaan, met of zonder SAM. En het zittende SAM-bestuur moet aftreden. De voorstellen van Evert Welvaart lagen gecompliceerder. Hij was vorig jaar uit eigen beweging opgestapt als voorzitter maar eiste toch ‘rehabilitatie’. Daarnaast moesten de racedemo’s weer ‘gezelliger’ worden, ‘onnodige regels’ moeten geschrapt worden, de vernieuwde klassenindeling diende teruggedraaid en de kosten moesten omlaag. Een en ander onder leiding van Evert Welvaart. Mocht dat niet lukken dan gaat hij een nieuwe club oprichten, met een kleine eigen kampioenschapscompetitie. Zeven organisaties zouden ontevreden zijn en met dat plan in zee willen gaan.

Geen spreekrecht SAM-bestuur

Commentaar mocht het SAM-bestuur in eerste instantie niet geven. Piet van der Wiel had gezegd: “Dit is onze vergadering. SAM-bestuursleden mogen toehoren, niet spreken.” Tonnie van de Bunte bijvoorbeeld voelde zich hierdoor niet gebonden. Was hij niet onlangs afgetreden als bestuurslid? Hij vroeg het woord. “Mijn aftreden had niets te maken met de door jullie genoemde zaken die niet goed gingen. Lees de verklaring die ik hierover heb laten publiceren. Ik vind het onjuist dat jullie achter de rug van het bestuur hierover vergaderen. Oprichten van een nieuwe club lost niets op. Dat moet je van binnenuit, met elkaar oplossen. Maar wie stelde zich beschikbaar als bestuurslid toen ik een oproep deed? Niemand! De oproep doe ik hierbij nogmaals.”

“Niet in dit bestuur!” zei Ilse Lensen namens de groep ontevreden rijders. “Eerst moeten ze allemaal aftreden.”
“Dat gaat veel te ver”, zei 750cc-rijder van het eerste uur John Hersevoort. In 2011 reed hij mee in de allereerste 750cc-manche van de SAM ooit, in Oldenzaal, samen met een vijftal anderen. “Jaren heb ik heel prettig gereden bij de SAM. De laatste seizoenen niet meer, vanwege mijn gezondheid en omdat het me te snel ging in die klasse. Maar ik vind dat je bestuursproblemen binnen je club moet oplossen. Niet door weer een nieuwe op te richten.”

Corné Caron van het CRT maakte zich ernstig zorgen, zoals hij ook aan de zaal meedeelde. “Ik ben niet direct betrokken bij de SAM, maar wel indirect. Beide clubs zijn aangesloten bij de motorbond, M.O.N. Juist nu we goed op weg zijn met overleg en samenwerking moeten we niet denken aan een nieuwe democlub naast de al bestaande. Dat is funest voor de motorsport. Sinds de ongevallen te Haaksbergen, Rockanje en onlangs Basse liggen we in toenemende mate onder een vergrootglas bij de vergunningverleners. Meningsverschillen mogen er zijn binnen besturen, ze zijn soms goed, dat houdt een club scherp.”

“Eén ding”, vervolgde Caron. “Als Evert Welvaart terugkomt in het SAM-bestuur zal dat de samenwerking die eindelijk mogelijk is met de SAM aardig bekoelen. Het is makkelijk om vanaf de zijlijn met goedkope kritiek te komen op zittende bestuursleden. De houding van Evert Welvaart lag aan de basis van de grote problemen tussen CRT en SAM. Toen Evert opstapte was de weg vrij. Dat is ballen tonen. Je ego opzij zetten en doorpakken. Een beleid door CRT en SAM gedragen.”

Puinbak

De gesignaleerde ontevredenheid was reëel, in ieder geval onder het kleine gedeelte van de SAM-coureurs dat naar Ameide was gekomen. ‘Makkelijk Zat’-teamlid Leen de Heer: “Het was vroeger supergezellig, nu is het een puinbak.” MZ-coureur Albertus Stik: “Als er geen nieuw SAM-bestuur komt ga ik volgend jaar rijden bij het CRT.” Henk Miedema, omroeper: “Al die bestuurswisselingen bij de SAM geven te denken. Wat mij betreft richten we een nieuwe club op en gaan we rijden in Soerendonk en bij de andere zes organisaties die jullie noemen.” Dick Nanninga ging het te hard in de zware klasse. “Ik heb geklaagd, maar niemand doet er wat aan.” Een kanttekening maakte Reint Kloppers, die met een 750 en een 1000cc Laverda deelneemt. “Alle demo’s heb ik buitengewoon leuk bevonden. In tweedeling geloof ik niet en waar kan ik anders terecht met deze machines?”

Evert Welvaart hernam het woord: “Op mij kunnen jullie rekenen. Wat ik beloof dat doe ik.”

Rolf Dracht greep in. Hij organiseert samen met Jan van Dam de 3 Uren en de TT van Elst. En vertegenwoordigt daarmee één van de door Van der Wiel en Welvaart genoemde zeven organisaties die volgens MASO en Evert Welvaart niet tevreden zouden zijn over de SAM. “We zijn er niet zo blij mee dat we genoemd worden bij deze zeven. De ontevredenheid is betrekkelijk”, zei Dracht. “Ik heb viermaal gewerkt met de SAM onder Evert en één keer onder Ben. Alle jaren verliepen heel prettig. Wij organiseren ons evenement eenmaal per jaar en dat is al nauwelijks te doen. Bedenk je eens hoe dat is voor de officials van de SAM, die negen demo’s en drie endurances moeten doen per jaar. Geef die mensen een beetje krediet. Laat de ego’s en de emoties even los. De SAM-organisatie is de sleutel om het neer te zetten. Opknippen heeft echt geen zin. Ik nodig MASO, Welvaart en SAM bij mij aan tafel. Dan gaan we het uitpraten.”

Transparant

Inmiddels was er veel ter tafel gebracht. Ook Ben Jeuring kreeg daarom eindelijk de gelegenheid om de visie van het SAM-bestuur toe te lichten. “Jullie zeggen dat we niet ‘transparant’ zijn geweest over de wisselingen in het bestuur. Echter, het ging om personen en dan haal je liever niet de onderste steen naar boven. Maar als Evert het goedvindt leg ik het uit. Evert en Riet Welvaart zagen zelf de noodzaak om af te treden en ze deden dat uit vrije wil. Een leuke periode was het niet, dat geef ik toe. Vanuit het oude wedstrijdsecretariaat van Riet Welvaart hebben wij echter geen overdracht gekregen. Geen software, apparatuur, ledenbestanden. Alles moest opnieuw opgebouwd worden. Een vrijwilliger is bijvoorbeeld de hele winter bezig geweest om een nieuwe donateurs- en rijdersadministratie op te zetten. En het opnieuw inrichten van de tijdwaarneming was een zware klus voor de dames. Onze startpositie als vernieuwd bestuur was daarmee heel moeilijk. Er ging best veel fout. We doen echter ons best om het beter te doen. Zo hebben we na een enquête daadwerkelijk de klassenindeling teruggezet naar de oude.”

“Evert Welvaart zegt vanmiddag dat hij op veel demo’s aanwezig was dit jaar, maar dat niemand hem heeft gevraagd of hij als vrijwilliger een handje wilde meehelpen. Maar dat ligt toch anders, net als in het geval van Berend Roke. Evert en Berend zouden enkele demo’s voor hun rekening nemen als wedstrijdleider. We hadden de indeling al gemaakt. En dan ineens het vertrek van Berend Roke als bestuurslid en wedstrijdleider. Dat kwam voor ons volkomen onverwacht. We hadden juist de taken verdeeld. Maar we zijn best bereid om Evert Welvaart weer een rol te geven bij de SAM.”

Ben Jeuring ging tot slot in op de zes organisaties, die samen met die van de Soerendonkdemo niet tevreden zouden zijn over de SAM. “Met vier ervan hebben wij helemaal geen relatie. In Westervoort rijden we niet meer, omdat de baan te krap is, in Elburg niet omdat de baan na aanpassingen door gemeenten te gevaarlijk is geworden. Ammerzoden en Steenwijk kennen we helemaal niet. Hoe kunnen die ontevreden zijn? Met HIBRA Aalsmeer en Elst denken we tot goede afspraken te komen, zoals de aanwezigheid en stellingname van Rolf Dracht in deze zaal getuigt.”

Jaarvergadering

Eind september praten Piet van der Wiel, Evert Welvaart en Ben Jeuring met elkaar, op uitnodiging en onder leiding van Rolf Dracht, die streeft naar een consensus. Een week later bespreekt Van der Wiel de resultaten van het gesprek met zijn club van zeven organisatoren. Ergens tussen midden oktober en begin november komen alle rijders, donateurs, officials en betrokkenen bijeen voor de eerste SAM-jaarvergadering sinds twee jaar. De SAM mag een stichting zijn, maar daar krijgt iedereen inspraak. Het afzien van een jaarvergadering, dat was achteraf gezien misschien een grote vergissing van interimvoorzitter Chris, die destijds de SAM leidde. Niets dan goeds verder van Chris, die een moeilijke klus klaarde in een periode dat de samenwerking in het oude bestuur onder leiding van Evert Welvaart onder grote druk had gestaan.