Met drie broers bij de kampioenscross zijspannen 1973

Piet Kramer graaft in zijn herinneringen. Van tijd tot tijd maakt hij ons als ‘Motorpiet’ blij met zijn ervaringen. De vorige keer schgreef hij over de Hellegatcross in België. Ditmaal gaat hij opnieuw terug naar onze Zuiderburen.

Eind van de zomer, met nieuwe tanden in mijn mond die verschrikkelijke pijn deden, ging ineens de telefoon rinkelen. Het was mijn broer Walter. Hij vroeg of ik mee wilde naar België voor de laatste beslissende kampioenschapswedstrijd. Europees, dát wel! Met Cock Baas als rijder had hij een sterk IMBA-seizoen gereden in de zijspancross en nu dit jaar met nieuwe spullen, Norton Wasp.

Walter Kramer en Cock baas tijdens de motorcross te Aalst, maart 1973. (Ter beschikking gesteld door Piet Kramer, fotograaf niet bekend).

Bakkenist Walter kwam mij ophalen met een goede auto en ik nam een thermosfles met havermoutse pap mee. Na een snelle rit kwamen we bij het circuit aan. Broer Paul was er ook met z’n goede motorvrouw en in het rennerskwartier droop het van de spanning. Twee manches te rijden en er waren nog drie kandidaten voor de titel – waarvan één er dan wel heel veel geluk moest hebben, maar je weet nooit hoe het zich zal ontwikkelen.

Kanshebbers uit Oostenrijk, uit Engeland en uit Nederland het duo Cock Baas/Walter Kramer. De eerste manche ging nog wel en veranderde niets aan de stand. Toen brak er een wolkbreuk los en alles werd een modderpoel. Bij een stuk bergopwaarts was er geen doorkomen meer aan. Cock kreeg twijfels over zijn motor en na overleg met de heer Sutherland (Maastricht??) kreeg hij diens ‘verse’ Norton ter beschikking. Broer Paul kwam alvast met het idee om met een touw en haak bovenop de berg klaar te gaan staan. Dan kon hij naar boven sleuren wat vastliep in de slappe zand-, blubber- zooi- en slijktroep.

Drie kanshebbers op de titel

De solomotoren hier? Dat ging nog wel, maar nu kwam het erop aan. Nog steeds drie kanshebbers. Tijdens de eerste manche hadden we nog een zogenaamde stapel-op-elkaar-confrontatie meegemaakt, maar het merendeel kon weer dóór. Nu was de snelheid er wel vanaf en meerdere keren liep het bergopwaarts vast. Inderdaad, er stonden fans klaar met aan elkaar gebonden sleepkabels en aan het eind daarvan een soort haak! Iedereen werd geholpen, maar Cock en Walter het eerst!

Het was heel chaotisch en ongewis bleef het wie na de zware cross gewonnen had. Na afloop waren de kampioenschapspunten zowaar nog niet opgeteld. Later nog meer daarover. Uiteindelijk ging er een deur open en NMB-bestuurder Jos van Gompel gaf na het lange wachten in het natte veld een knipoog. Hoera!

Op het kampioensfeest in Moordrecht (zie foto in het boek Adel in het Zadel, deel 1, bladzijde 58) met de heer van Bockhoven, bondsvoorzitter van de NMB op de schouders, zei Cock Baas: “Als die mensen er niet hadden gestaan en dienstbaar waren geweest met de touwen, dan wist ik het nog niet of het gelukt zou zijn!”

Cock Baas en Walter Kramer, Europese kampioenen zijspancross 1973… Mijn broers zijn intussen overleden. Op de NMB-crossreünie, 24 januari in Uden, droeg ik het kampioenstricot van Walter, als postuum eerbetoon.

Motorpiet