Minarelli-emoties en Honda-decibellen

SAM-Toelatingsdag Loenen

LOENEN – Een goede opkomst van nieuwe demo-aanmeldingen bij de derde Toelatingsdag en Geluidsdag bij Star Twin in Loenen. Voor deze laatste kans, in de vroege lente van 2015, meldden zich bijna twintig motoren voor een schouw door de deskundige commissieleden. Opsteker, volgens commissievoorzitter Gert Heideveld: “We vonden de getoonde machines opvallend goed en mooi. Het belooft wat voor de demo’s van het nieuwe seizoen.” Bij de geluidsmetingen vestigde de Honda VFR500 van Bort Koelewijn een dagrecord, met 117 dB bij het reglementaire meettoerental en 128 dB bij vol gas. Het jonge gebladerte viel prompt weer uit de bomen. Een verslag van de dag.

Tekst en foto’s: Gijs & Inge van Hesteren

Niels Eggink, zijn broer en de Minarelli.

Het was alweer de derde Toelatingsdag en Geluidsdag bij Star Twin in Loenen. Ging het bij de eerste toelatingsdag bij Motortoer in Amsterdam om een vijftal nieuwelingen, bij Adrie Spierings in Heesch waren het er al tien. Voor deze derde en laatste kans, in de vroege lente van 2015, meldden zich bijna twintig motoren voor een schouw door de deskundige commissieleden. De Honda van Koelewijn was inderdaad lawaaiig, maar: “ik heb de dempers thuis wel liggen. Misschien had ik ze even mee moeten nemen.”

Bepaalde puristen maakten onlangs via Facebook de opmerking, dat er bij SAM teveel toermotoren met afgeplakte koplampen rondrijden. De basis van Bort z’n machine was inderdaad een productiesportmotor uit midden jaren tachtig. Echter, deze was door hem voorbeeldig opgebouwd en afgewerkt. Complimenten van alle omstanders, zeker na het horen van de decibellen. Diens rijcapaciteiten kennende, zal Bort er zeker mee opvallen tijdens de demo’s van 2015, al moest hij stiekem toegeven: “Eigenlijk vind ik een eencilinder leuker en makkelijker rijden. Ik ga mijn Yamaha SRX600 toch maar eens opvoeren. Ik heb een snel blok klaarliggen.” Bort, het gaat niet om snelheid, maar om regelmatig rijden…

Bort en de Honda.

Niet iedereen zat er zo gemakkelijk in als Bort Koelewijn. “De hele nacht heb ik wakker gelegen,” zei Niels Eggink, die zijn 50cc Minarelli #13 kwam laten zien. “Ik wist echt niet zeker of de commissie de motor goed genoeg zou vinden. Ik wist het zelf ook niet zeker, want het is voor het eerst dat ik hiermee bezig ben. Maar ik wil zó graag rijden!”

De passie en ambitie spatten uit zijn ogen en de strakke lijnen in zijn gezicht ontspanden zich pas toen Gert Heideveld de gele toelatingssticker links op het balhoofd had aangebracht. Niet zonder de nodige vijven en zessen, overigens. Cees van der Starre maakte ter plaatse een heel mooi setje nieuwe voetsteunen voor de machine, die een jaar eerder was afgekeurd vanwege een onreglementair motorblok. Dit keer kwam het goed en Niels kon naar huis met een kort werklijstje. “In Hierden ben ik er klaar voor!” zei hij ten afscheid.

Oude helden

Niels werd begeleid door zijn oom Herbert Garritsen, in de jaren tachtig zelf coureur. “Ik geef hem geestelijke bijstand, maar help niet met sleutelen,” zei Garritsen. “Hij moet het zelf leren.”

Garritsen begon met Yamaha’s TZ en RD. Cor Looijestein hielp hem met het tunen. Zijn laatste wedstrijd reed in 1987, toen hij eenmalig optrad als bakkenist bij Peter Reeves. Tegenwoordig is hij official op het Asser TT-circuit.

Frans den Adel en de Suzuki GSX750.

Overgestapt vanuit de motorcrosswereld is Frans den Adel. “Dertig jaar heb ik op de openbare weg gereden met de motor. Met de racerij heb ik nog geen ervaring. Met de motorcross wél. Ik ging mee met mijn zoon, die op behoorlijk niveau deelnam. Dan krijg je steeds minder tijd om op de weg te rijden. In de crosswereld wordt het minder leuk, naarmate je beter wordt. Op de hogere niveaus zit er óf veel geld achter, óf men rijdt steeds onsportiever. Mijn zoon is er al een paar keer  bewust afgereden. Daarom vind ik de SAM zo leuk. Gezelligheid in het rennerskwartier, elkaar helpen, sportiviteit op de baan. Ik ga het nu even aanzien met mijn Suzuki GSX750 (#797) en dan misschien ook een keer een endurancedemo.”

Cor Smal en zijn SR500 Yamaha.

Wat kwam er nog meer voorbij? De Suzuki GSX-R 750 John Player Special van Team O.s.s. Endurance. Noud Lourenssen en Marcel Debertrand zullen ermee gaan rijden. Marcel: “Ik hoop dat sigarettenreclame is toegestaan!” Wij hopen het ook, want de motor zag er prachtig uit in de zwart met gouden opmaak.

“We horen het wel, in elk geval kunnen we vooruit. Volgende project is de Suzuki GS1000 van de jaren zeventig. We maken er een Liqui Moly-versie van. De zoveelste Wes Cooley-replica, dat mocht niet!” besloot Marcel Debertrand.

Cor Smal kwam met een prachtig opgebouwde Yamaha SR500. Let dit seizoen op een kanariegele Yamaha, die gaat rijden onder racenummer #545. “Cor is een enorme perfectionist,” zei zijn broer Martien. “Iets waar hij net een dag aan heeft gewerkt flext hij er zo weer af, als hij niet tevreden is.”

De nieuwe rijdersvertegenwoordiger Martin Snijder kwam samen met zijn maat Gertjan Semmekrot Kreidlers laten schouwen. “Mens en machine, optimaal samenwerkend, anders kom je niet vooruit,” zei Martin. Peter van der Velde en zijn collega doen de geluidsmeting. Honderd dB.

Binnenkort een fotoalbum met meer beelden van deze dag.

Decibellen

Bort Koelewijn, Honda VFR500 – 117 dB (max 128)

Peter en Chris van Ravenzwaaij, Kawasaki GPZ600R #708  – 106,6 dB

Cor Smal, Yamaha SR500 #545 – 107,4 dB

Frans den Adel, Suzuki GSX 750 #797 – 115 dB

Gerritjan Semmekrot, Agrati Kreidler #88 – 100,2 dB

Hans ter Woerds, Benelli #181 – 112,5 dB