Geplaatst op 4 oktober 2013
Laat in september verzamelden de SAM’ers zich weer aan de Grote Woldweg, voor de laatste racedemo van het seizoen 2013. Het rennerskwartier bevond zich in het zelfde weiland als in 2012. De slappe klei en de overvloed aan dunne koeienvlaaien veroorzaakten vorig jaar enig ongemak, maar dit jaar was het dik voor elkaar. Voor de zijspannen was een plekje geregeld op het erf van Monique en Eip. Daar was ’s avonds de bar van de dartvereniging ook open en na afloop van de wedstrijden werden hier de bekers uitgereikt.
Gert Moes en Nathalie Brugge voor ‘t eerst onderweg met het span van De Haas: de eerste keer raak!
De lichte klassen moesten het nu doen zonder de Black Mamba Racers. Met hun vijven maakten ze er samen toch een mooie show van. Het circuit was lekker lang. Vanaf de startlijn strekte zich een recht stuk uit van 1100 meter, waardoor vele rijders ook eens de hoogste versnelling konden uitproberen. “Doe dat met je verstand,” zei bestuurslid Willem van IJzendoorn. “Vooral voor de tweetaktrijders zou een direct lijntje tussen je grijze hersencellen en je rechterhand wel eens veiligheidsbevorderend kunnen werken!”
Na het rechte stuk een paar snelle slingers, waar je óók moest blijven nadenken, want de uitloop bestond uit een breed afwateringskanaal. Tot slot een recht stuk met een natuurlijke chicane, die aan het eind van de dag enkele rijders nog lelijk zou verrassen.
Zelfs voor het allerlaatste evenement van het jaar dienden zich nieuwe deelnemers aan. Ineens stond daar een Ducatizijspan aan de startlijn. Willem Brink (65) was de bestuurder. Zijspanrijden kan hij: Ïn 1984 was ik Nederlands kampioen grasbaan in de zijspanklasse. Maar rijden op asfalt, dat vind ik echt wat anders. Ik moet heel erg wennen. Ik doe het rustig aan, reken maar!”
Zijn bakkenist Gert Drost was met 46 jaar een stukje jonger. “Al een jaar of vijf rijd ik bij deze en gene mee in de combinatie. Dat is ook waarom Willem mij heeft meegevraagd. Ik kan hem tips geven vanuit het bakje. Een ding kan ik wel zeggen: met dit blokje loopt het span verschrikkelijk hard!”
Gerrit den Besten assisteerde het team. In de vroege jaren zeventig was hij ook grasbaanrijder, totdat een ongeval daar een einde aan maakte. Over Willem Brink vertelde hij: “Dit is al de tiende zijspancombinatie die Willem heeft gebouwd, al is het de eerste wegracer. Wat zijn ogen zien kunnen zijn handen maken.”
Helemaal vanzelf ging het die eerste keer nog niet. Willem deed het heel kalm aan en dat was terecht. Maar uiteindelijk viel hij stil langs de baan en moest de bezemwagen eraan te pas komen. Geen nood: volgend jaar heel veel nieuwe kansen!
Helma de Vos en Nathalie Brugge in discussie over de beste manier om naast een zijspan te hangen. Foto Festina Lente, Gijs van Hesteren
Gert Moes en Nathalie Brugge: in het SAM-wereldje waren ze niet onbekend, maar als zijspanteam stonden ze pas voor de tweede keer aan de startlijn. Ditmaal niet met het Dnjepr-span van de buurman, maar met de BMW-combinatie waar we normaal gesproken Ballie en Ilse de Haas mee zien rondgaan. “Opnieuw wennen voor ons. Het span rijdt prachtig. We doen het rustig aan, want we willen ook niets kapot maken natuurlijk. Maar we gaan wél voor een podiumplek!”
Gert kan wel waarzegger worden, want aan het einde van de dag stonden Nathalie en hij als winnaars op het erepodium. Knap gedaan!
De vaste SAM-speaker Henk Miedema was die dag verhinderd. Volgens ons naar een muziekconcours of naar het schaakkampioenschap. We moesten roeien met de riemen die we hadden: beurtelings namen Berend Roke, Willem van IJzendoorn en Cor Danenberg de honneurs waar. Bij alle drie ontdekten we verborgen talenten. Henk Miedema, ik zou maar oppassen met je erefunctie, er zijn kapers op de kust!
Gerard Wezel reed in Oosterwolde voor de tweede keer mee in de 350-klasse. Aalsmeer was zijn debuut, waarbij hij meteen al met de beker voor de derde plaats naar huis ging. Dat smaakte naar meer.
“Voor Van der Veldt Bronbemaling reed ik al een paar keer SAM-endurances met één van hun Harley-Davidson 883cc-racers. De kortere demo’s leken me ook heel leuk. Ik had net een Condor rijklaar voor de openbare weg. Dat is een in Zwitserse licentie gebouwde Ducati eencilinder. Ik heb de verlichting verwijderd en heb me aangemeld. Ik heb wel commentaar gekregen op de legergroene kleur van mijn motor. Tja, ik vind het wel passen bij dit motortype. Over smaak valt niet te twisten. Hum, hij is ontzettend langzaam. Op het rechte eind gaan we niet harder dan 120, geloof ik. Maar in het bochtige gedeelte wist ik mijn voorliggers in zicht te houden. Sturen doet hij wel, net als een Italiaanse Duc. Daar ben ik wel tevreden over!”
Gerard en de Condor deden het prima, want na die eerdere derde plaats stonden ze nu bovenaan het erepodium: eerste plaats 350cc!
De Condor: niet snel, wel regelmatig.
In Oosterwolde jammer genoeg enkele wedstrijdincidenten. Gerrit Butter had onderweg een probleem met zijn remvloeistofreservoir: “Ineens zag ik remolie op de clip-ons, ik probeerde het deksel aan te draaien en ineens had ik het hele reservoir los in mijn hand. Afgebroken. Maar daar was de bocht al. Ik heb hem plat moeten leggen.”
Alweer, nadat het hem ook al was overkomen van de demo in Elburg. Maar goed, Gerrit liep geen fysieke schade op. Suzukirijder Erwin Moes had in zijn doos van pandora nog een rempomp met reservoir en Gerrit had genoeg ducktape om zijn stroomlijn bij elkaar te plakken. In de laatste manche ging hij weer van start. “Kan makkelijk, ik heb niets overgehouden van dat ongelukje.”
En ook Gertjan Moes had met zijn supersnelle Soes GSXR-750 een probleempje aan het eind van het lange rechte eind. Hoe het kwam weten we niet, maar de schuiver liep goed af voor hem. Een pijnlijke schouder zal hij wel overleven.
Een paar kleinere voorvalletjes zullen we dan maar beschouwen als heel onbelangrijk. Zoals voorrijder Tonnie van de Bunte, die zijn motor liet omvallen bij het wisselen van machine, of Peter de Wit, die op weg naar de startgrid met zijn zijspan over de tenen reed van de wedstrijdleider.
Het einde van de demo’s stond in het teken van olie. De Honda CB500 van Dirk Ris verloor het oliepeilkijkglaasje. Voordat hij het wist lag hij ondersteboven in een sloot, gelukkig op een langzaam stuk van de baan. Van de weeromstuit volgde Dick Beets zijn voorbeeld. Beiden zonder vervelende gevolgen. Onze altijd nijvere en oplettende rijdende baancommissaris Tonnie van de Bunte had het er drukker mee. Niet alleen gaven sommigen hém eerst onterecht de schuld van het oliespoor, maar hij was ook degene die met zakken vol grit op schoot naar de baanposten moest rijden om het euvel te verhelpen. En dagen ná het evenement stond hij nog eenzaam met een hogedrukspuit de straat schoon te maken. Tja, volgend jaar willen we graag weer terugkomen.
Tekst: Gijs van Hesteren
Foto’s: Festina Lente, Inge van Hesteren
Volledige uitslagen vind je hier.
Start zijspan
http://www.youtube.com/watch?v=Q2Bo-wjn5fM
Zijspanklasse
Race 250cc en herstart na rode vlag
http://www.youtube.com/watch?v=op9HIyVkFeQ
Samenvatting
http://www.youtube.com/watch?v=JehU1hbk3HY
Aan boord van de Honda 500 RC 181 replica
http://www.youtube.com/watch?v=hNfxuxkkkbU
No Comments