Team Bel Ray en de Drie Uren van Itterbeck

‘Leuk slingertje start-finish’

ITTERBECK – Theo Bimbergen brengt verslag uit van de Drie Uren van Itterbeck van Team Bel Ray Honda. Hij is aanvankelijk kritisch over het circuit van Itterbeck, geeft later toe dat het toch wel een baantje met leuke stukken was, heeft tips voor het programma en is trots op de prestaties van zijn team. Hieronder zijn verhaal.

De laatste wedstrijd van het seizoen alweer. Omdat we zaterdagmorgen al vroeg aanwezig moeten zijn hebben we besloten het grootste deel van de reis al op vrijdag te maken. We overnachten in een mooie bed & breakfast op een kilometer of zeven van het circuit. Als we zaterdagmorgen rond acht uur op het circuit  arriveren is er al volop bedrijvigheid. We pakken onze spullen uit en zorgen dat we op tijd bij de keuring zijn. Daarna is er tijd voor koffie en een praatje, wat ‘schumen’ door het rennerskwartier en naar de trainingen van andere klassen kijken.

De Bel Ray Honda met Marcel Geurts in het zadel.

Het tijdschema van het middagprogramma wordt wat gewijzigd. Eindelijk is het dan zover. We mogen gaan trainen. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat we niet meteen heel erg onder de indruk zijn van het circuit, maar we zullen maar zeggen: het zal in de tijd dat met deze oude beestjes de 24 uren van Oss werd gereden niet veel beter zijn geweest. Het circuit past dus wel in het tijdsbeeld van onze Rickman Honda. Tijdens de tweede training gaat het al een stuk beter. Na de wedstrijd hoor ik zelfs geluiden dat er toch wel leuke stukken in het baantje zitten, met name het slingertje na start en finish wordt leuk gevonden.

Alle begin is moeilijk

Dan staat er een nieuw onderdeel op het programma: voorstelling van de teams. Wat mij betreft een mooi onderdeel. De locatie leende zich er prima voor. Maar zoals vaak is alle begin moeilijk. Misschien was het beter geweest om dit meteen achter de tweede training te plannen. Toen was iedereen er toch al. Echter, wat tijdens de teampresentatie echt beter had gekund was de presentatie. Er stonden enkele grootheden uit het verleden aan de start in Itterbeck. Mannen die de enduranceracerij  in Nederland mede hebben gemaakt tot wat hij nu is. En de SAM mag, nee moet er erg trots op zijn dat deze mannen acte de présence gaven. Met name Tonnie van Schijndel en Leo Spierings hebben in hun carrières als endurancecoureur grote prestaties geleverd, nationaal maar ook internationaal. Het zou heel mooi zijn geweest als de speaker achtergrondinfo had gehad om dit op een passende manier met het publiek te delen.

En wat te denken van de hele mooie motoren uit de endurancegeschiedenis, die wat mij betreft veel meer aandacht moeten krijgen. Neem bijvoorbeeld de Honda  RCB replica 750 en Suzuki GS 1000 R SERT Yoshimura van het TET racingteam, de  P&M Honda 750 van Team Spierings, onze eigen Rickman Honda en de Japauto Honda van Team Harlingen. En dan stonden er in het rennerskwartier ook nog twee ex team Johan van der Wal Honda’s, die dan wel niet meereden in de Drie Uren, maar wel zeer authentieke voorbeelden waren van endurance racemotoren uit het midden van de jaren tachtig. Deze zouden een hele mooie aanvulling zijn geweest tijdens de presentatie.

Presentatie Team Bel Ray. Presentator Herbert Wolf stelt vragen, John Megens (links) en Marcel Geurts hebben er vertrouwen in…

De teampresentatie is heel mooi en zou meer moeten worden uitgebuit, misschien is het ook een idee om de teams een voor een hun plaats op het startveld te laten innemen , tegelijkertijd kan de speaker ze dan voorstellen en over hun motor vertellen.

Slijtageslag

Dan loopt het langzaam tegen zessen en maken we ons op voor de wedstrijd. Het is voor ons niet de eerste keer, dus alles verloopt rustig, maar de concentratie is merkbaar. De andere twee wedstrijden dit seizoen zijn we als tweede geëindigd achter Ted Haanappel en die heeft vandaag – helaas voor hem – wat problemen. Hij moet starten met een invalteammaat, omdat zijn eigen teammaat Danny van Gent eerder de dag is gevallen en niet kan starten. Heel jammer voor hem natuurlijk, maar het biedt kansen voor ons.

De wedstrijd loopt voor ons zonder enig probleem, maar het wordt wel een echte slijtageslag op het veeleisende circuit. Twaalf teams van de negenentwintig vallen uit of worden niet geklasseerd omdat te weinig ronden zijn afgelegd. Maar zoals gezegd, onze Rickman geeft geen krimp. John en Marcel zijn wel iedere keer blij als het tijd is om te wisselen. Heel vervelend is het  voor Ted Haanappel als hij en zijn team Paulus, onze grote concurrenten, kort voor het einde van de race uitvallen.

Noot van de redactie: Ted duwt vervolgens zijn Guzzi over het halve circuit naar de eindstreep. De geblokte vlag was intussen gezwaaid en de tijdwaarneming was al afgesloten, maar dergelijke heldhaftige wapenfeiten horen bij de legende die enduranceracen heet. De wedstrijdleiding besluit hem toch te klasseren…

Biertje voor de winnaars

We zijn heel blij als de finishvlag valt en nog blijer dat we als winnaars het podium op worden  geroepen. Een welverdiend biertje wordt gedronken. Heel tevreden pakken we onze spullen weer in. En natuurlijk zijn we de SAM en de organisaties heel dankbaar voor al het werk dat ze dit seizoen weer voor alle enduranceteams en liefhebbers hebben gedaan. Nu is het nog even afwachten op het klassement over de drie races, maar we hebben goede hoop.

Theo Bimbergen
Team Bel-Ray Honda