Veel rijtijd in Lelystad

Van koel naar warm tijdens SAM-racedemo Midlandcircuit

LELYSTAD – De vorige drie SAM-evenementen op het Lelystadse Midlandcircuit waren goed bezocht. Ditmaal viel het aantal deelnemers tegen. Dit gaf de coureurs wél veel individuele rijtijd. De dag begon koel, maar in de loop van de dag werd het steeds heter en drukkender. Daardoor vonden rijders en organisatie het na half vijf welletjes.

Tekst en foto’s Gijs van Hesteren

Vele krappe bochten. Erik Blokzijl (voorgrond) en Nick van Nieuwenhuizen.

Jammer van de lage opkomst. Tja, het vergelijkbare evenement in Elburg een dag eerder, de bijzondere uitdaging van het Midlandcircuit en de warmte zullen allemaal een rol hebben gespeeld. Een enkeling die voor het eerst reed op het Midlandcircuit reed stopte al vóór de lunchpauze. Hij vond de lay-out te zwaar en te veeleisend. “Dit is echt niet mijn circuit. Hieruit kan ik geen voldoening halen.”
Het Midlandcicruit is een soort mini-uitvoering van het circuit van Zandvoort, maar dan zonder rechte stukken. Dat maakt het rijden op den duur vermoeiend, want nergens kan je op een recht stuk even rustig ademhalen. Dat gaf bijvoorbeeld Bert Struyk ook toe. “De ene bocht volgt op de andere. Ik moest steeds tegen mezelf zeggen: ontspannen. Voor je het weet zit je helemaal in een kramp op je fiets.”
Toch hadden de meesten het erg naar hun zin. De andere kant van de medaille is dat je bochten maakt, korte en lange, scherpe en ruime. Dat is waarvoor een wedstrijdmotor is gebouwd. “Dit is een heel erg technisch circuit”, vond Peter van Teeffelen. “Hier behaal je je winst door precies de goede lijnen te vinden. Op die manier rijd je mensen met een snellere motor dan de jouwe gemakkelijk zoek.”

Tonnie van de Bunte, Nick van Nieuwenhuizen.

Omgevallen

Helaas kwam Peter zelf in een heel krap hoekje ten val. “Je bent helemaal afhankelijk van kracht op het achterwiel om je motor na zo´n bochtje weer op te richten. Ineens viel de motor uit. Daardoor viel ik gewoon om.”
Machinale en lichamelijke schade bleven gelukkig zeer beperkt, net als bij Tonnie van de Bunte. Hij raakt met zijn voetsteun het asfalt, waarna de motor het achterwiel van het asfalt tilde. Alleen krasjes op de ziel en de motor.

Nu we het toch over valpartijtjes hebben: een op zich onschuldige val op het circuit van Ermelo een maand eerder schakelde Marco Nijmans als vaste coureur van het Motorline Yamaha XS650-team uit. Wél was hij aanwezig in Lelystad, om geestelijke bijstand te verlenen aan zijn invaller Nick van Nieuwenhuizen. Die had nog nooit een klassieke motor bestuurd. “Zo’n staande twin is wel even wat anders dan een viercilinder supersport”, zei hij. Toch ben ik enthousiast. De machine stuurt, remt en rijdt voortreffelijk.”

Foto’s

We zitten ineens zonder vaste fotografe. Dat is al moeilijk genoeg voor de schrijver van dit verslag. Het werd gelukkig zo warm in de middag dat het voor hem te zweterig werd om nog te rijden. Met een geel veiligheidshesje lekker in het gras zitten, met een camera in de hand: dat is ook leuk. Maar niet iedereen heb ik op de foto kunnen zetten! En een lichte voorkeur voor de XS650-rijder van Motorline was evenmin te voorkomen.

Nick van Nieuwenhuizen.

Jean-Paul Palmbergen.

De heer Roeffen.

Johan Houtveen.

Jean-Paul Palmbergen (links) en Johan Houtveen vochten een stevig duel uit. Allemaal in het nette.

Erik Neeskens.

Erik Blokzijl.

De heren van de Youngtimers waren er bij. Gerko Pasjes heeft de leiding.