Vergunningen, veiligheid, nepnieuws

Dit is de periode waarin de vergunningverleners de aanvragen voor racedemo’s behandelen. Het komt voor dat een organisator zich tot vijf maal moet melden op het gemeentehuis, om de plannen nog eens nauwkeurig toe te lichten. Zelfs voor evenementen die al jarenlang plaatsvinden blijft het verrassend wat de gemeenten, de brandweer, de politie of de Geneeskundige Hulpverleningsorganisatie in de Regio (GHOR) zoal aan nieuwigheden bedenken. Denk daarbij aan zaken als de indeling van het rennerskwartier, de zondagsrust, een verplichte traumadokter of het inzetten van dure, professionele verkeersregelaars. En denk vooral aan het afstand nemen van aansprakelijkheid. Want dat staat voor sommige gemeentebesturen natuurlijk voorop. Pas daarna komt de veiligheid van rijders of publiek. Enfin, bij de meeste gemeenten gaat het goed en zijn politici en ambtenaren net zo enthousiast als wij.

Het afgelopen motorseizoen hadden we het niet gemakkelijk. Hoe zit het nou met de SAM? Op sterven na dood, beweerden sommigen via Facebook. Nou ja, laten we dat dan maar nepnieuws noemen. Wel kwamen we er in 2017 al snel achter wie onze vrienden waren en wie niet. Desondanks, wat we hadden was te waardevol om verloren te laten gaan. We deden wat we moesten doen en daarmee wonnen we het vertrouwen van rijders en organisatoren terug.
Oók in 2018 gaan we uit van onze eigen kracht, met de volle inzet van onze vrijwilligers, officials en donateurs. We hebben een nieuw, enthousiast bestuur en hoeven ons niet te schamen voor onze mooie wedstrijdkalender. Die blijft nog even ‘onder voorbehoud’. Bij de gewaardeerde collega-organisaties is dat niet anders. En we rijden onze demo’s onder het veiligheids- en verzekeringspakket van de bond voor amateursport, de MON. Bij het verder ontwikkelen van dat pakket werken we nauw samen met het CRT.

Niet alleen met het CRT praten we. Dat doen we ook regelmatig met de lokale racedemo-organisatoren. En met de BOT, de groep die zich eind 2016 afsplitste van de SAM. Ik denk nog altijd dat we de interne problemen die destijds leefden binnen de SAM met elkaar best hadden kunnen oplossen. Gedurende de afgelopen wintermaanden deden we voorzichtige pogingen tot toenadering. Wie weet leiden die ergens toe, maar vooralsnog gaat ieder zijn eigen weg. Misschien krijgen we het nog ooit een keer voor elkaar: één club voor racedemo’s met motoren van na 1972. We leven toch in polderland Nederland?