Voorspoedig verlopen Endurance Aalsmeer

Geplaatst op 15 september 2013

Verslag Drie Uren van Aalsmeer 2013

De Drie Uren van Aalsmeer, editie 2013: één kilometer geluid van Eurosound, 600 hekken, 150 vlaggen, vier telekranen, 800 strobalen, drie cateringeilanden, een hoogwerker. Voor een vijftal teams was het snel voorbij, maar de 27 teams die over de finish kwamen waren blij genoeg. De hele week waren de weerberichten onbestendig en op zaterdagmiddag regende het hard van tijd tot tijd. Om vier uur ’s middags kwam de zon door en het bleef droog tot zondagavond.

Dat mocht ook wel, want al waren écht heel snelle teams als dat van Spanjer of Van Dijk niet aanwezig, stevig doorgereden werd er zeker. Logisch, gezien de trend naar superbikes uit de jaren tachtig voor deze endurances. “Wij vinden het niet erg,” zei Tajan van der Wiel van het Team Motorsport Harlingen, “Onze Honda CB750 komt uit de zeventiger jaren en kan qua topsnelheid niet meekomen, maar de snellere deelnemers houden daar rekening mee en we hebben geen moment het gevoel dat zij te snel gaan voor ons.”

Sommigen kregen panne

Evengoed eindigde de wedstrijd  voor zijn team al na 18 ronden. Van der Wiel: “We balen hier stevig van. Het is nu de derde keer in evenzoveel endurances dat we om dezelfde reden uitvallen: overdruk in het carter. Echt vreemd, want dit is een heel ander blok. Nou ja, uit elkaar halen maar weer.”

Heel wat vervelender pech had het Drixton Team van Henk de Vries en Frank Lemstra. Laatstgenoemde raakte al in de tweede ronde van de training van de baan. Lemstra bleef even roerloos liggen onder zijn 350cc Drixton Honda en dat zag er niet goed uit. In een ommezien was het medisch team ter plaatse. Het kwam echter door de klap. Na een paar minuten zat hij alweer rechtop en later vertelde Henk de Vries: “Ik dacht eerst: olie op de baan! Maar volgens Frank was dat niet zo. Andere deelnemers hadden Frank van zijn lijn gedwongen, naar de buitenbocht. Daar zit ergens een richel in het asfalt, waarschijnlijk door een boomwortel. Misschien ging hij net op het verkeerde moment op het gas en hop, hij was hem kwijt.”
Lemstra brak naar verluid één of meer middenhandsbotjes. Dat komt wel weer goed.

Bert Struyk en Marion Vermeulen van Team De Molen waren ook snel klaar. Na elf ronden begon de oliekoeler te lekken. Aandraaien van de fittingen hielp niet. “Jammer hoor,” zei Vermeulen later, “Die koeler heeft de motor helemaal niet nodig. Maar ja, we hadden hem nu eenmaal aangeschaft!”

27 keer succes

Over naar degenen die wél de finish bereikten. Na de traditionele start op á la Le Mans werd het snel donkerder. Het was al half september tenslotte. De wedstrijdleiding had tevoren gewaarschuwd, dat er streng zou worden toegezien op goede verlichting. Na de eerste stint mocht geen rijder vanuit de pits de baan op zonder dat voor- én achterlicht goed brandden. Dat veroorzaakte af en toe commotie. Bijvoorbeeld bij de Harley Davidson #119 van het team Drinken en Zo. Hardnekkig weigerde het achterlicht. Pitcrew-lid Van der Veldt had er genoeg van; fluks plakte hij met een paar meter ducktape een acculooplamp op het racezitje. “Het licht is goed zichtbaar, niet dan?” zei hij.

We konden in het donker en in de consternatie niet precies zien wie wie was, maar de beide tweeling-Harleys hadden wel meer probleempjes. Bijvoorbeeld bij het binnenrijden van de pits. Eénmaal lukte dat niet omdat hij op hetzelfde moment links werd ingehaald door een onoplettende mededeelnemer. Gekraak van racekuipen. De tweede keer bleef tegelijk het gas hangen en blokkeerde het voorwiel. Dankzij stuurmanskunst wist de coureur het toch te redden.

Alles okee

Halverwege de drie uren vroegen we aan diverse teams hoe het liep. Leo Spierings van Team Motortuning was er kort over: “Het gaat OK” en Harry ‘Zikke’ Althof van Team Yamazuki was er net zo kort over. Bij het Schouren Endurance Racing Team ging alles naar wens, op het losgeraakte zitje na. IJzig kalm draaide Frank Schouren een paar nieuwe schroeven op hun plaats en op weg maar weer.

De Harris Kawasaki van het team Motoport Uithoorn 2 leek heet te lopen en stotterde af en toe. De monteurs konden er niets aan vinden. “Probeer nog maar een rondje.” Het hielp niet direct.  “Hij loopt een beetje op een poot,” zei de berijder. Uiteindelijk kwam het goed, maar meer dan een 27^e en dus laatste plaats zat er niet meer in.

We spraken even met Gertjan Roes. Hij reed samen met de vroegere voorzitter van de Aprilia Riders Association (ARA) Jarno Veldkamp met de Suzuki GSX-R750 van team Jan van Dam Endurance Racing. En ze gingen tamelijk hard, want ze leken aardig wat vaker voorbij te komen dan anderen. Roes: “Ja, dit ding gaat loeihard. Misschien wel de snelste van het spul. Het scheelt nogal met sommige andere motoren in het veld. Nou ja, het is een demo, geen race. Soms wordt er op onze GSX-R gemopperd, maar we doen echt serieus ons best om netjes te rijden, geen overlast te veroorzaken.”

En dan Kees van der Starre, samen met NK-Classicsrijder Gerard van den Brom óók met een Suzuki GSX. Het was al wat later op de avond en hij had net zijn laatste stint gereden. “Nou, het zit er weer op! Hm, ik heb nu trek en spierpijn. Die Cagiva Elefant waar we vorige keer mee reden vond ik net zo leuk.” Dat verbaast ons niets van zo’n verstokte (Star) twinfanaat.

Erepodium mix nieuwkomers en oudgedienden

Het was allang pikdonker en uiteindelijk, na drie uren, viel de zwart-witgeblokte vlag. 27 Teams waren over de eindstreep gekomen. Een half uur later waren de uitslagen bekend en begon de prijsuitreiking. De winnaars op regelmatigheid werden vader en zoon Mario en Jaivy Eikelenboom, twee nieuwe gezichten op het erepodium, dat zij deelden met BRS Suspension Works Team 1 en Team Paulus, teams die beide al eerder waren voorgekomen in de uitslagen van SAM-endurances.

Daarmee was het feest afgelopen, althans, wat betreft de zaterdagavond. Want voor het eerst was SAM uitgenodigd om óók de klassieke demo op zondag te verzorgen. Verslag daarvan volgt afzonderlijk.

Tekst: Gijs van Hesteren
Foto’s: Festina Lente, Inge van Hesteren

Foto’s

Deze volgen zo spoedig mogelijk.

Uitslag endurance

Deze is te vinden op de uitslagenpagina.
Zie hieronder voor een gemakkelijk af te drukken PDF.

• Uitslag Avondendurance Aalsmeer 2013 als PDFPDF – 117KB