“Ik ben een egoïst en daarom demp ik mijn uitlaat”

AMSTERDAM – Eind februari, begin maart bibberde Nederland onder het laatste offensief van Koning Winter. Het was uitgerekend tijdens de eerste dooidag dat Ted Haanappel (62) zijn uitlaatgeheimen deelde met belangstellenden vanuit de demo-clubs SAM, CRT en HMV. “Zo ingewikkeld is het niet”, zei hij. “Iedereen kan dit maken. En voor het behoud van onze hobby moeten we zelf de eerste stap zetten naar minder geluid.”
Binnenkort uitgebreid in Het Motorrijwiel, maar speciaal voor de volgers van SAM Motorsport op deze plek een voorpublicatie.

Ted geeft graag meer uitleg. “De gegevens komen rechtstreeks van Paul Klaver.”

Als officieel erkend Ducatidealer verhandelt Ted via zijn bedrijf ‘Motortoer’ kapitale machines met honderden PK’s aan het achterwiel. Diep in zijn hart houdt hij echter vooral van klassieke racemotoren – zoals de Moto Guzzi V50 waarmee hij sinds een aantal jaren vooral endurances rijdt in Nederland en Duitsland. Daarom heeft Ted zich uitgebreid verdiept in de theorie en de praktijk van in- en uitlaten, met name als dat mínder lawaai en méér vermogen en koppel oplevert.

“Eigenlijk ben ik een egoïst”, legt hij uit. “Ik wil zelf zo graag blijven rijden bij deze races en racedemo’s. Dat is de reden dat ik me heb verdiept in effectieve geluidsdemping. Zorg nou er allemaal voor dat er dempers op je motor zitten. Wat ik heb ontwikkeld voor mijn Guzzi werkt op iedere motor en is eenvoudig zelf na te maken voor iedereen die een klein beetje handig is. En ben je dat niet, dat kan je bij mij komen en help ik je wel. Het is ook in mijn eigen belang.”

Een ‘krulletje’ in de uitlaatpijp maak je eenvoudig met behulp van een grote dopsleutel.

Geef ze geen stok om te slaan

Vertegenwoordigers van racedemo-organisaties als HMV, CRT en SAM waren aanwezig bij de workshop. Iedere club hanteert zijn eigen technische reglementen, maar allemaal gaven ze aan dat daarin al aandacht was besteed aan geluidslimieten. Nu de praktijk nog: de handhaving.

Ted: “Bij vaste circuits als Assen of Zandvoort en eigenlijk overal in Europa meet men al tientallen jaren het geluid. Dat gebeurt nog niet bij de demo-organisaties. Maar als zij zo doorgaan graven ze hun eigen graf. Dat is een besef dat zou moeten doordringen. Nu gaat het allemaal goed, niemand klaagt of handhaaft. De burgemeester maakt een rondje in de zijspancombinatie, de chef brandweer geniet van de sfeer. Maar aan het geluid doen jullie geen donder. Met vier open pijpen janken de viercilinders de baan over. Soms kan je dat zes dorpen verderop nog horen. Straks gaat er een keer geklaagd worden, de vergunningsvoorwaarden en de reglementen worden erbij gehaald en dan zegt de overheid: ‘Jullie krijgen het niet voor elkaar om iets aan de geluidsoverlast te doen’, en gedaan is het met de demo op die plek. Je moet dit soort dingen vóór zijn, je moet hen geen stok geven om de hond te slaan.”

“Het is lastig”, zegt een official van de HMV. “Je spreekt iemand aan over zijn uitlaatgeluid en je krijgt een enorm grote mond.”
Een keurmeester van het CRT: “Of ze komen bij de keuring met decibelkillers en even later zie je hen de baan opgaan zonder die killers. Ik maak er nu al een gewoonte van om tijdens de sessies op verschillende plekken langs de baan te staan met een decibelmeter. Als ik denk: dit kan niet, geef ik de wedstrijdleider een seintje. En dan heb je nóg mensen die doen alsof ze een zwarte vlag niet zien.”
De SAM: “We hebben nu twee seizoenen lang aangekondigd dat we gaan controleren op geluid. Dit jaar gaat het echt gebeuren. Hoe mooi we het ook vinden soms, die dikke klappen of dat harde loeien, het kán niet meer onbeperkt. Wie opvalt wordt eruit gehaald. Pas nadat je iets aan je uit- of inlaat hebt gedaan mag je de baan weer op.”

Tekst en foto’s Gijs van Hesteren